ბლოგი

daTo

14 ნოე: დათო გორგილაძე – გულწრფელობა იგებს

ღრმა ბავშვობაში მივხვდი, რომ ამბების მოყოლა მინდოდა. წერილობით, ზეპირად – მნიშვნელობა არ ჰქონდა როგორ. ვგრძნობდი, რომ ამბის თხრობის პროცესი სიამოვნებას მანიჭებდა და თუ ჩემ გარშემო მყოფი ადამიანებიც იმავეს განიცდიდნენ, სულაც უძლეველი მეგონა თავი. 

104220351_925661494549017_4121229092808013866_n

13 ივლ: ლადო აფხაზავა – მალე მოვა პარასკევი

რამდენიმე წლის წინ სკოლის შესასვლელში გამოვფინეთ ბანერი, რომელზეც ეწერა  სიტყვები: „მალე მოვა პარასკევი.“ ამით ჩვენს მოსწავლეებს ვეუბნებოდით, რომ სასწავლო დღეები უცებ ჩაივლიდა და უქმეები მალე დადგებოდა. აღნიშნულ ბანერს ხშირად ვცვლიდით, თუმცა შინაარსი უცვლელად გადაგვქონდა.
5

03 ივნ: ზაზა ფაჩულია – გზავნილი მომავალ კალათბურთელებს

16 წლის წინ გავხდი NBA ოჯახის წევრი. ეს იყო საუკეთესო წლები, რომელიც მოიცავდა ძალიან დიდ შრომას, მონდომებას, ბევრ რამეზე უარის თქმას, მაგრამ სანაცვლოდ უკან დამიბრუნდა საუკეთესო მოგონებები, შევიძინე უამრავი მეგობარი,
shorena

19 ივნ: შორენა ცხოვრებაშვილი – არ არის ძალა, რომელიც ბუნებას შეაჩერებს!

მე ნაფეტვრებში ვცხოვრობ. ეს თბილისთან ახლოს ახლად დასახლებული ტერიტორიაა. ნაფეტვრები ვერეს ხეობას მიუყვება. გზა ღრმა და მწვანედ დაბურულ ხევს უვლის. რამდენიმე წელია მწვანე ხევი სამშენებლო ნაგავსაყრელად იქცა, ამოივსო და...
3

25 მაი: მანანა მანჯგალაძე – რაღაც ჩემზე და ალბათ, ყველზეც

წარმატება როგორ არ მქონია, მქონია… მაგრამ ამ წარმატებას ან იქნება გამარჯვებასაც წინ ყოველთვის უძღვოდა წარუმატებლობა, წინააღმდეგობა, მარცხიც კი. წარმატებაც პირობითია, ვიღაცისთვის შეიძლება არც არაფერი იყოს, შენთვის კი...
57710697_10214033893185587_3800509366436626432_n

24 აპრ: ხატია მოისწრაფიშვილი – განათლება, თუ სპორტი, თუ გარემოს დაცვა?

სულ ერთი წამით დავფიქრდი თემის არჩევისას და მივხვდი, არანაირი „თუ” არ არსებობს, როცა საქმე ეხება ქვეყანას, სადაც დაიბადე, სადაც შენი შვილები იზრდებიან და რომლის სიყვარულიც გენეტიკურად გაქვს მიღებული, რა თქმა უნდა გინდა ის...
nino-gamkhsneli-600x748

26 მარ: ნინო ჯიბლაძე – მე და ჩემი კითხვები

არ მახსენდება დილა, როდესაც თვალს ვახელ და ბუნდოვან შიშს არ ვგრძნობ – ეს შიში ალბათ წამნახევარი გრძელდება, მაგრამ ყოველთვის მოდის პირველი, თვალის გახელასთან ერთად. წამნახევარში კი ვხვდები, რომ ეს ჩემი ცხოვრებაა...
gamkhsneli-photo-davith-tchalidze

19 თებ: მარიშკა ჯავახაძე – “დაგვიანებული, მაგრამ მიანც ნასწავლი”

ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი გვიან ხდება – სიმაღლეშიც, კლასში, ყველაზე გვიან გავიზარდე, კბილებიც ყველაზე გვიან მოვიცვალე და დიპლომიც ყველაზე გვიან, 28 წლისამ, ავიღე. 28 წელი ახალგაზრდა ასაკად მიიჩნევა...
cov

12 დეკ: მარიამ ივანიძე – „არ შეწყვიტო ოცნება“

არასდროს მიფიქრია, რომ იღბლიანი ვარ. უფრო სწორად, ჩემს იღბლიანობაზე და უიღბლობაზე სერიოზულად არ დავფიქრებულვარ, მაგრამ თუ გავითვალისწინებთ იმ ფაქტს, რომ არასდროს არაფერი მომიგია სხვადასხვა გათამაშებაში...
tika-gamxsneli-foto-600x897

25 ოქტ: თიკა რუხაძე – სიყვარულის მელოდია სასახლისათვის!

პატარაობისას თუ გიფიქრიათ, რომ იქნებოთ ის, ვინც დღეს ხართ? არც მე მეგონა, რომ ოდესმე განათლების სისტემაში ერთ-ერთი დიდი დაწესებულების ხელმძღვანელობა მერგებოდა და ჩემი ცხოვრების მთავარი მიზანი ბავშვების განვითარებაზე...